Teveel blessures (knieoperatie, achillespeesruptuur en polsbreuk) zorgden ervoor dat
onze oorspronkelijke ploeg tien negertjesgewijs was uitgedund tot Frederik en
ikzelf. Gelukkig konden Pieter en Frank (de vader van Gianni, die ik -shame on me-
voor de match niet bij naam kende) ons vervoegen. Geen geschenk voor de invallers,
aangezien zelfs onze basisploeg met zware 7-1 cijfers was onderuit gegaan in de
heenmatch.
Onze eerste dubbelpartij (Frederik-Pieter V.) werd ondanks de op papier sterkere
tegenstand (C2-D koppel) goed aangevat en na twee sets haalden we het eerste puntje
binnen (21-16,21-18).
Pieter D. en Frank gaven zich volledig, maar tegen het andere C2-D koppel van de
Mintons bleken ze toch wat tekort te komen (10-21,10-21).
Ook de Mintons besloten met vaste duo's te werken, zodat het voor de volgende
matchen gewoon wisselen van tegenstander bleek.
Doorgaand op hetzelfde elan slaagden wij (Frederik en ik) er ook in dit tweede
koppel opzij te zetten. Bij momenten was het badminton erg goed (vandaar het
ontstaan van grote puntenkloven van vijf/zes punten). Jammer genoeg bleken we soms
nog te onbesuisd of te slordig, waardoor de tegenstander weer in de wedstrijd kon
komen en we uiteindelijk blij mochten zijn dat we het twee keer met twee puntjes
verschil haalden (24-22,21-19).
Pieter en Frank verloren de vierde dubbelpartij (11-21,12-21), zodat de balans na
het dubbelspel mooi in evenwicht was.
Speciaal voor de enkelpartijen hadden de Mintons hun sterkste wapen in stelling
gebracht. De C1 (Bram De Maesschalck) die Frederik op zijn bord kreeg, werd halfkoud opgediend,
maar het schokeffect mocht niet baten. Meer dan aanklampen was Frederik niet echt gegeven
(12-21,16-21).
De C2 die ik mocht bekampen kende ik al van in het dubbelspel en leek me een
haalbare kaart.
Dat enkel- en dubbelspel twee totaal verschillende disciplines zijn, bleek al gauw
toen ik in de eerste set amper een pluim kon raken (6-21). In de tweede set ging het
wat beter maar ondanks 9-8 voorsprong ging ik toch met 10-21 de boot in.
Zware cijfers, maar volledig verdiend. Chapeau voor mijn tegenstander Jesse.
Frank verloor met dezelfde cijfers van zijn tegenstander (al waren de setstanden
omgekeerd: 10-21,6-21).
Pieter D. verspeelde in de eerste set de kans op setpunt waardoor hij mentaal brak
en in de tweede set geen vuist meer kon maken (19-21, 11-21).
2-6; een verdiende overwinning voor de Mintons.
Ondanks het verlies in deze laatste match is H8 erg tevreden over de geleverde
prestaties doorheen dit eerste competitieseizoen!
Tot volgend seizoen!
-Rik-
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten