12 september 2008. D-Day voor Lokerse H8. Vol goede moed maar toch ook wat nerveus vertrokken we met vijf (Rik, Nils, Tom, Frederik en ondergetekende) naar onze eerste competitiematch in en tegen Gent (Gentse H5 om juist te zijn).
Gelukkig waren er nog de coachingstalenten, de ervaring en natuurlijk ook de auto van ploegkapitein Rik om alles in en op goede banen te leiden.
De sporthal vinden bleek geen sinecure, maar na het negeren van enkele ronde rode borden met een witte streep bereikten we toch onze bestemming. Een tocht door de catacomben van het Vlaams Wielercentrum (het is trouwens een speciale belevenis om te badmintonnen in het midden van een wielerpiste) bracht ons op centre court waar de uitzinnige menigte ons reeds toejuichte.
Na een handtekeningensessie en een korte opwarming waarin we de tegenstander aan spionage en psychologische oorlogsvoering onderwierpen was het eindelijk zo ver.
De eerste dubbel (Tom en Nils) bleek een maat voor niets. De gemaakte foutjes werden genadeloos afgestraft door een sterke tegenstander en verlies in twee sets was het gevolg (10-21,12-21).
De tweede dubbel (Rik en ikzelf) bleek iets spannender. Ondanks matig spel en een hele tijd achtervolgen konden we telkens op het einde van de set een tandje bijsteken en dit zorgde voor onze eerste gewonnen partij (21-18,21-18).
In de derde dubbelpartij (Frederik en Nils) was het echter weer de tegenpartij die aan het langste eind trok en ook nu waren het duidelijke cijfers (8-21,16-21).
Ondertussen was ikzelf begonnen aan mijn enkelpartij - mijn favoriete onderdeel, ... niet dus :) - en hoewel ik niet volledig weggetikt werd, kwam ik er toch nooit aan te pas. Verlies in twee korte sets was dan ook het pijnlijke maar logische gevolg (11-21, 9-21). Tussenstand halfweg: 1-3.
De spannendste wedstrijd van de avond kwam op naam te staan van Tom. In zijn enkelpartij won hij de beklijvende eerste set, maar moest hij de nochtans duidelijk vermoeide tegenstander in de tweede set toch langszij laten komen. In de derde en beslissende set was de vermoeidheid bij de man van Gentse volledig verdwenen (doping ? ;) ) en ondanks een stuk banaan bleek de energie van Tom als sneeuw voor de zon weggesmolten. Jammer genoeg dus een vierde verlies. (23-21, 18-21, 14-21).
De laatste dubbelpartij (Rik en Frederik) werd jammer genoeg verloren (teveel foutjes en te weinig automatismen) en dit zorgde voor een onoverbrugbare tussenstand (1-5). 17-21 en 16-21 waren de setstanden.
De laatste twee enkels waren enkel nog belangrijk om de eer te redden en om punten te sprokkelen (sommigen willen immers graag snel C2 worden). Frederik kwam er in zijn enkel niet echt aan te pas. 4-21, 14-21 waren de harde cijfers. Gelukkig zorgde Rik nog voor een lichtpuntje door in drie sets zijn tegenstander opzij te schuiven (21-11, 15-21 en 21-14).
Eindstand: 2-6.
Onze dromen en ambities (C2 en kampioen worden) kregen direct een serieuze deuk, maar we geven niet op. Direct werden extra trainingen (conditie, kracht en techniek) gepland die ons niveau danig moeten opkrikken. De volgende match is er eentje voor ons!
Pieter Verlee, de C2 in spé
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten